Trujillo - Moyobamba - Trujillo

En toen was ik alweer een ruime maand in Trujillo, wat gaat de tijd snel. Ik ben inmiddels aardig gewend hier; ik heb mijn eigen plekje, een Nederlandse rustplaats in te midden van het drukke Peruaanse leven. Stil is het hier namelijk nooit. Er komen allerlei geluiden van de straat, maar inmiddels vallen die me niet meer zo op. Ik verblijf hier in huis bij een Peruaanse familie, wat me een onvervangbare kijk geeft in het Peruaanse leven. De twee warme maaltijden per dag gaan er goed in (maar misschien tijd om iets aan sport te gaan doen). Vanuit mijn raam zie ik de grote weg, waar het altijd druk is. Het verkeer staat wat dat betreft symbool voor de cultuur; het is behoorlijk chaotisch.

Ongeveer een maand geleden heb ik een uitstapje van een weekend gemaakt naar een ander deel van Peru: de Selva (oerwoud), naar een stad genaamd Moyobamba. De predikant van de gemeente hier ging daarheen om een huwelijk in te zegenen, en ik kreeg de kans om mee te gaan. Daar zei ik uiteraard geen nee tegen. Na een uur of 12 in de bus kwamen we daar aan, en het was gelijk duidelijk dat ik in een ander deel van Peru was. Niet droog en stovig, maar nat en groen. Exotische planten. Geen taxi's, zoals je die in de steden aan de kust heel veel hebt, alleen motortaxi's. Die middag hebben we een boottocht gemaakt over de Mayo, de grote rivier die langs Moyobamba stroomt, wat werkelijk een prachtig uitzicht bood, gevolgd door een bezoekje aan de thermen, warme baden met natuurlijk water. 's Avonds was de bruiloft, wat ook leuk was om mee te maken. Wat me opviel is dat het eigenlijk niet zo heel verschillend is van wat we in Nederland gewend zijn als ik gedacht zou hebben. De ceremonie is vrijwel gelijk; het belangrijkste verschil is dat je een maaltijd deelt met alle gasten. En de volgende dag begon de lange reis weer terug... Voor een indruk van Moyobamba, zie ook de foto's.

Ik ben inmiddels begonnen met mijn werk in de kerk. twee weken geleden hebben we een Vakantie Bijbel School gehouden, waarvoor we ook kinderen uit de buurt en uit een arme wijk, genaamd Buenos Aires Sur, hebben uitgenodigd. Deze wijk ligt vlak langs de zee; slechts een dun muurtje scheidt de huizen – die toch al niet zo stevig zijn – van het water. De mensen die hier wonen, en dus ook de kinderen, lopen hierdoor continu het gevaar dat de zee de wijk binnenkomt. We hopen deze, en ook de andere kinderen, bij de kerk te betrekken, en hen te helpen in alle delen van hun leven, zoals ook onderwijs. Daarom gaan we beginnen met een soort naschoolse huiswerkbegeleiding, waar ze hulp krijgen met wiskunde, taal en Engels. Die Engelse les ga ik nu geven, en daarnaast heb ik een functie als coördinator van dit project. Aan dit project zal ik dan ook het grootste gedeelte van mijn tijd besteden. We zijn nu vrijwilligers aan het verzamelen om de lessen te geven en hopen binnenkort ook daadwerkelijk te kunnen beginnen.

Daarnaast zijn er de andere bijeenkomsten van de kerk; de diensten op zondag, op woensdagavond een gebedsbijeenkomst, de vrouwenkring, de jongerenkring... Met de jongeren zijn we ook een nieuw project begonnen, namelijk acteren. We zijn nu aan het oefenen op de acteervaardigheden en zullen af en toe ook wat hiervan laten zien in de kerkdiensten. We hebben onze eerste uitvoering gehad met lifehouse – everything. We hopen ook met deze activiteiten meer jongeren te betrekken en met hen in gesprek te gaan.

Enfin, ik heb genoeg te beleven, zoveel dat ik aan het schrijven van mijn blog af en toe niet toekom. Maar ik zal proberen de volgende over iets minder tijd te schrijven dan deze keer. Bedankt ook voor alle berichtjes, ik stel ze erg op prijs!